Home » Gedichten » Sonnetten » En de boer…

En de boer…

Echt ál hetgeen waarover ik wil schrijven,
lijkt door een ander reeds zo goed beschreven.
’t Zijn steeds dezelfde thema’s die ons blijven,
die spelen in eenieders zelfde leven.

De liefde die we allemaal bedrijven,
de vriendschap die we aan elkander geven,
de jaloezie, het ruziën, het kijven,
de macht of het geluk waarnaar we streven.

En zelfs het feit dat niets er nog toe doet
als het moment van sterven is gekomen,
tot in den treure wordt ook dàt herhaald.

Vandaar dat ik slechts schrijf omdat ik moet.
Oorspronkelijkheid? Een zaak om van te dromen!
Toch ploeg ik voort, al is het land verschraald.

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *