Home » Gezongen gedichten » Sonnetten » Kalme zee

Kalme zee

Kalme zee (sonnet)Zo is het ons uiteindelijk vergaan:
als schepen zonder lading reizen wij.
Niet doelloos, neen, de sterren en de maan
zijn onze gids, zoals weleer toen zij

het trekken langs een vaste hemelbaan
aan ons als voorbeeld stelden. Ieder tij
bracht wrakhout mee uit onze oceaan.
Toch ging de dreiging, leek het, ons voorbij

toen wij voor anker lagen op de ree.
We deelden in de haven nog een kade
maar dan is elk een eigen koers gaan varen

alsof de trossen nooit verstrengeld waren.
Nu mijden we elkanders breedtegraden
en schrijven in ons logboek: kalme zee.

3 Reacties

  1. Wat een prachtig sonnet. Ik heb gelezen, geluisterd en genoten van deze kalme zee.

    Antwoord
  2. mooi sonnet met diepgang!

    Antwoord
  3. Duizenden gedichten heb ik gelezen, een mens moet toch iets doen met en tijdens zijn leven. Meestal is het een kwestie van lezen en weer snel vergeten. Pareltjes worden helaas niet vaak geschreven. Soms echter, kom ik een gedicht tegen dat blijft hangen, dat beklijft en dat je telkens weer opnieuw leest. Dit is een gedicht om niet te vergeten. Van de gedichten die ik van je gelezen heb, vind ik dit het beste.

    Antwoord

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *